Logorytmika to jedna z metod stosowana w postępowaniu logopedycznym, oparta na rytmie muzycznym i tekstach słownych połączonych z muzyką i z ruchami całego ciała. Jest swoistą formą połączenia rytmiki i terapii logopedycznej. Wykorzystuje bowiem możliwość oddziaływania na sferę słuchową, słuchowo-ruchową i ruchową. Na bazie ćwiczeń muzyczno-ruchowych stosuje się ćwiczenia słowno-ruchowe, których wiodącym składnikiem jest rytm. Zabawy muzyczno-ruchowe kształcąc ruchy całego ciała tzw. makroruchy, wpływają pośrednio na usprawnianie narządów mownych (mikroruchy).
Zadaniem ćwiczeń logorytmicznych jest uwrażliwienie dzieci i zwrócenie ich uwagi na zjawiska wspólne dla muzyki i wypowiedzi, a więc na rytm, tempo, wysokość dźwięku, głośność dźwięku, akcentację, frazowanie i artykulację. Ćwiczenia logorytmiczne likwidują zaburzenia współtowarzyszące zaburzeniom mowy. Przyczyniają się do zaktywizowania rezerw funkcjonalnych oraz wykształcenia funkcji wielozmysłowych. Ponadto mają one korzystny wpływ na osobowość dziecka. Kształcą inwencję twórczą dziecka, usprawniają jego aparat mięśniowo- ruchowy i uwrażliwiają je na zjawiska akustyczne.
